Even niets
Ik zal je een kijkje behind the scenes van het bloggen geven. Eens in de zoveel tijd staat er een deadline op je te wachten, dus moet je iets hebben om over te schrijven. Je weet niet waar je over wil schrijven, dus dan ga je op zoek naar waar je de laatste tijd veel mee bezig bent geweest. Wat roept sterke emoties op? Waar kun je lekker dramatisch over doen, zodat je wellicht eruit kunt springen tussen alle andere mensen die dramatisch liggen te doen op social media?
Meestal is dat geen probleem. We hebben allemaal veel meningen, en als jij vindt dat dat niet klopt, neem dan een paar seconden om de ironie van je situatie te laten bezinken. Maar af en toe, als ik moe ben van al het nieuws en de zee van meningen op mijn telefoon, dan heb ik geen zin om eraan toe te voegen.
Daarom probeer ik ook positieve dingen toe te voegen, zoals kerstblogs en hoe ik me af en toe voel als een computerspelpersonage wat een level up krijgt in een bepaalde vaardigheid. Toch zijn die positieve dingen soms lastiger te vinden en te verpakken als entertainment. Er zijn zo veel heftige negatieve emoties online omdat dat is wat goed verkoopt.
Dus nu zijn we hier, aan het einde van een halfgare, halfzeurende blog over hoe ik eigenlijk even geen blog wil schrijven. Ik hoop dat de neutraliteit verfrissend is op je feed van perfectie foto’s en extreme emoties. Tot die tijd ga ik op zoek naar iets om pissig over te worden. Heb ik weer wat te schrijven.