Het begint al met het feit dat je ongeveer 30x moet communiceren wie je bent (“naam en emailadres alsjeblieft!”) en wat je probleem nu eigenlijk is. En al is het een korte vraag, alleen het communiceren van wat ik graag wil weten kost me al tien minuten. Zeker met al die dubbelchecks.  

Dan is er ook nog het probleem dat de medewerker zeker niet altijd meteen een antwoord heeft. Dan krijg je een beleefde “laten we eens kijken wat ik voor u kan doen” en moeten ze eerst zelf aan de juiste informatie zien te komen. Hup, weer tien minuten voorbij. En al die tijd ben ik maar passief-agressief deze blog aan het schrijven. 

Maar nu reageert de medewerker met een kort en doelgericht antwoord. En nu zegt ze het abonnement voor mij op. En nu vraagt ze me of ze verder nog iets voor mij kan betekenen. En dan herinner ik me altijd hoe fijn zo’n live chat stiekem toch kan zijn. Het is handig en direct en de medewerkers doen inderdaad altijd hun best om je te helpen – ook al hebben ze het juiste antwoord niet meteen klaar, dan vinden ze dit snel genoeg.  

En het grootste voordeel? Je hangt tenminste niet aan de telefoon. Voor Gen-Z en hun bel-angst is dat sowieso positief, maar geloof me, twintig minuten in de wacht hangen met een van die breindodende wachtmuziekjes? Dat is nog veel erger dan dit. Nu kon ik tenminste nog tussendoor een korte blog schrijven :).

Laura